Öğrettin Bana Şiiri - Abdullah Tüzün

Sensiz figan edip, ağlarken ey yâr
Seninle silmeyi, öğrettin bana
Sensiz yüreğimi, dağlarken ey yâr
Seninle gülmeyi öğrettin bana.

Bu günü yarına, erk etsem bile
Sarına sarına, berk etsem bile
Hatta bir gün seni, terk etsem bile
Seninle gelmeyi, öğrettin bana

Bir lokma aşımı, dilmem dedikçe
Sensiz göz yaşımı, silmem dedikçe
Yaşımı başımı, bilmem dedikçe
Seninle bilmeyi, öğrettin bana

Ben ki, bu aşk için, seni anarken
Ben ki, için için, seni yanarken
İşte deli yürek, seni kanarken
Seninle delmeyi, öğrettin bana

Sen ki, aşka öyle, alım atmayı
Sen ki, meşke böyle, çalım satmayı
Düşmeden düşürüp, bel kuşatmayı
Seninle çelmeyi, öğrettin bana

Sordum aşk nicedir, benimle dedin
Sordum meşk gecedir, senimle dedin
Bedenimle dedin, tenimle dedin
Seninle sevmeyi, öğrettin bana

Ecenin ahını, derdini ey yâr
Gecenin bahını, merdini ey yâr
Bad'ı sabahını, ferdini ey yâr
Seninle bölmeyi, öğrettin bana

Senle yeter bana, bu mürsel bu mür
Sen yâr isen cana, yeter bu ömür
Yeter yakacaksan, bu köz bu kömür
Seninle ölmeyi, öğrettin bana...