Öğretmenlerime, bu güne kadar tanıdığım; tanımadığım bütün öğretmenlere!
Bu haftanın ve yarın ki öğretmenler gününün hayırlı uğurlu ve kutlu olmasını diliyorum.
En büyük öğretici pek tabii ki, doğa; en büyük öğretmenimiz ise Mustafa Kemal Atatürk.
Onun şahsında Van şehrimizde depremde hayatını kaybeden ve bi şekilde aramızdan ayrılmış olan öğretmenlerimize gani gani rahmet diliyorum.
Hayatta olanların öğretmenler gününü kutluyorum.
Yaşarken değerini yeterince anlayamadığımız öğrenci olmak ne kadar güzel, ne kadar güzelmiş halâ da öyle...
Bizlere öğrenci olma heyecanını tattıran ulvi meslek sahibi sizler öğretmenlerimiz, sizlere şükran borcumuz var.
Sizlere medyunuz. iy ki varsınız....
Sizler hep verdiniz bu ülkeye de çok şey kazandırdınız, lakin çok fazla birşey istemediniz hep veren el olup alan el olmadığınız gibi size layık huzurlu bir yaşamı da yeterince tadamadınız...
Hakkınızı helal edin!
Sevgiler...
23/Kasım/2011/Çarşamba/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 23.11.2011 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir emekli öğretmen olarak okumanın ayrıcalığıyla...
Teşekkürler Sayın APEL;çok teşekkürler.
Erdemle.Işıkla.
Hepsini saygı ve sevgiyle anıyorum. Kaybettiklerimize de Allah'tan rahmet diliyorum. Hiç bir zaman haklarını ödeyemeyiz.
Ama biri var, onu affetmedim hiç.
Eskişehir'de, çok hevesli olarak Kız Meslek Lisesine başlamıştım.
Resim, edebiyat, müzik ve beden eğitimi, en sevdiğim ve başarılı olduğum derslerdi.
Mehmetçik Orta Okulunda okurken, hemen hemen bütün spor dallarına girerdim. çok iyi bir koşucu, iyi mızrak atan, eskirim yapan, voleybol oynayan, hattâ bu kısa boyumla bile güzel basket atan bir öğrenci idim.
Rahmetli hocamız Orhan Kadıgil'in gözde öğrencilerindendim.
Kız Meslek sınıfına başladığım zaman, sabırsızlıkla beden eğitimi dersinin gelmesini bekliyordum. Nihayet o an geldi.
Sınıfımıza, zayıf, kısa saçlı, esmer ve bir erkeğin yüzünü andıran bir hanım girdi.
Asık bir suratla dakikalarca, konuşmadan bizleri süzdü. Henüz, arkadaşlarımızla bile yeni tanışıyor, sınıfta yabancılık çekiyorduk.
beden eğitim öğretmenimiz olacak bu hanım benim yüzüme dik dik bakarak, hiç bir şey sormadan, 'Seninle hiç anlaşamayacağız galiba ' dedi.
Afallamış, ama müthiş utangaç olduğum için, 'Neden öğretmenim' bile diyememiştim. Arkadaşlarımın bakışları şaşkınlık içindeydi.
Sanki bir suç yapmıştım, sanki bu derste başarısızdım.
Sonra o sene Ayvalık'a gittiğimiz için o okulda, o öğretmeni bir daha görmedim. Ama hep bir kötü örnek olarak hatırladım.
İşte, yine çok yazdım galiba sevgili Nimet Hanım. Oysa, ben bütün öğretmenlerimi her zaman saygı ve sevgi ile anmışımdır.
Size de saygılar ve sevgiler... Hâlenur Kor
ölüm sanatina merak sarin.
bari burda bir ise yaramayacak gibisiniz,
hic degilse orada keninizi kurtariniz.
yasasin ölüm sanati
.................r
TÜM YORUMLAR (8)