Öğretmenlere-Bulutlara Yolculuk

BULUTLARA YOLCULUK
Kapılıver gitsin yüreciğinin rüzgârlarına,
Sabret hele! Ne kaldı ki yıldızlı yarınlarına!
Sen ki emeğim, sen ki bel bağladığımsın…
Sen ki uzun yolların sağlam yolcusu,
Gönlümün,rengi hiç solmaz goncasısın…
Yılların yorgunluğunu alnımda ışık diye taşırım ben.
Her akşam batsa da güneş,
Her sabah ışıkla yeniden barışırım ben!
Sana verdiğim nefesi,
Göğsümde şeref diye taşırım ben!
Gözyaşıyla umut yan yana yürürken,
Biliyorum paylaşacaksın bir dilim ekmeğini,
Nasıl da yanacak seninle karanlıklar,
Ne güzel öğretenin olmak,öğretmenin olmak!
Avuçlarına bırakıvermek mutluluğun tohumlarını.
Adaletin silahın namlusunda değil,
Vicdanın tartısında olduğunu öğreten olmak!
Hayat,görebildiklerinden çok daha fazla, göreceksin,
Basamaklar çıkabildiğinden her zaman daha yüksek…
Ne çok nehir var,sularında hiç kulaç atılmamış,
Ne çok acı var,bir an bile dindirilmemiş.
Yüzyıllardır kapalı kalmış kapılar,
Bilirim seninle açılacak paslanmış kilitler…
Dolaşırken gül bahçelerinde,ellerinde makas değil,
Avuçlarında bir yudum su olsun,
Gül kokusuna boyansın dünya…
İşte o zaman ışığa ve billura kesecek gökyüzü,
Başlar mı dersin göklerden yıldız yağmuru!
Sen ışıdın diye,ben seni ışıtabildim diye,
Sana bir ufuk çizerek aşabildim engelleri diye…
Yollarında azalsa da her gün ömrümün ateşi,
İşte, bulunmaz ki gördüklerimin eşi,
Dağların ardından,bir beyaz buluttan,
Çağlamaktasın çatlamış topraklara.
Nasıl da berrak damlalarla bezenmekte dünya,
Suya kanmakta alem,ben yanmaktayım!
Bana inandın,şimdi kendine inanma vakti…
Başlasın koşu,başın hep dik, yolun hep açık.
Ben de seninleyim unutma,
Ata’nın yanında, yüreğinin en ucundayım,
Coğrafyanın doğusunda,batısında her öğretmen gibi,
Uzun yolların sonunda,aydınlıkların başucundayım!
SELMA DEMİRCİ
24 KASIM 2006
ÖĞRETMENLER ARASI ŞİİR YARIŞMASI
MUĞLA İL BİRİNCİSİ