Öğretmenler günü Şiiri - Abdulhakim Öztürk

24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ

Sayın öğretmenim.
Hayat bir kısas olmalı,
Seni bir öğretmen
Benide sen yetiştirmeseydin
Çorak topraklar yeşile döner miydi?
Fatma öğretmenim?

Belki hayat bir kısas olmalı
Kent ve köy, kar ve yağmur
Kumsal ve deniz, siz ve biz olmasaydık
Gül bahçesi olur muydu?
Deniz öğretmenim?

Sonra Osmangazi’den Betül
Bahçesaray’dan Ayşe, Fatma olmak
Yanlış zamanda, yanlış bir yerde doğmak
Umudun tükendiği yerde empati kurmak
Aydınlık uzak derken
Işığımız olur musun Aslı öğretmenim?

Bizi buluşturan kader olmalı
Daha demincek tanışmazken
Kalem tutmayı bilmezken
Yolda yürümeyi beceremezken
Hepsini öğrettiniz Şerif öğretmenim.

Metin, Ali ve Mustafa beyle çalıştık
Zübeyit, Nihat Cevdet ile tanıştık
Kısa zamanda beraber kaynaştık
Minik yüreklere alfabeyi yazdık
Bütün güzellikler sizlerle olsun Hülya öğretmenim

Görev yaparsın şehirde, köyde
Çalışırsın bahçede, bağda
Uzay denilen bu çılgın çağda
Eğitmek bu sendeki sevda
Babam, kardeşim hepsi Van’da
Karanlığımıza ışık oldunuz
Gonca öğretmenim.

Abdulhakim söyler ezelden
Yüreğim yorulmaz feyz aldım sizden
Bende tutacağım çamurlu elden
Dikensiz gördüğüm, dikenli gülden
Demet demet dereceğim sen gibi öğretmenim.

Ve İsimlerini sayamadığım değerli öğretmenlerim
Öğretmenler gününüz kutlu olsun…

Abdulhakim ÖZTÜRK
2008