Sürgün sevdaların
tebeşir tozunda
Kırlangıç fırtınasının savurduğu
her beş yılın sonunda yazarım en güzel şiirlerimi
Onlarca minik yüreğe veda ederken,
flu bir resim kalır ortalarında ben
eski bir yozgat hatırasında on yıl öncesinin bebeleri gülümseler
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Kuş misali...yuvada iken uçması için çalışır çabalar durursun...Ama uçup dönüp arkasına minnettarlığını iletircesine sevgilerini iletip gökyüzünde kaybolduğu an...Derin bir acı kaplar insanın içini...o an uçurtmanın sevinci,sanki bir daha göremenin buruk acısıyla hüzünlüdür öğretmenlerin yüreği...Ama onu ait olduğu yere göndermenin sevinciyle seyreder gökyüzünü ..gülümseyerek...Uçması için çabalar durur,,,ama uçarkende öfkelidir kaybetme korkusuyla...her yeni mezun her yeni yaşam tanır tanışır ...Bağlanır o güzel yüreklere.Ayrılık zordur öğretmenlere.Merak eder durur...Sizinde ifade ettiğiniz üzere zordur öğretmenlik..Rengarenk açan o çiçeklere veda etmek....Yeni çiçekler yetiştirmek adınada olsa...Şiiriniz beni.....hocam ileride duyacaksın benimle gurur duyacaksın emeklerini boşa gidermeyeceğim diyen ve dediği tüm hedeflere ulaşıp iş kazasında acı haberlerini alıp elimle yolcu ettiğim 3 çiçeğimi hatırlattı...Mezun ederkende,,cenazelerindede bakakalmıştım...Oysa ben onlara başarı hedefi herşeyden önce,,canları pahasına öğretmemiştim...Yıllarca görmediklerim olurdu ama bi şekilde haber alırdım onlardan...Ama bunlardan bi haber alamıyorum...Keşke yurdun hangi köşesinde diye düşünebilseydim...bu bile güzel...Ayrılığa da razıyım....Ama...........yoklar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta