Öğretmenin Sonsuzluğu Şiiri - Pınar Açık

Gülümsemesi,
İyilikleri hangi makamdan okutuyordu bilinmez.
Minareye ezan çok yakıştı
Ona da öğretmek.

Nice çiçekler yetiştirdi
Kökleri dünya toprağına sığmayan
Kendi kendini aşan gövdeler,
Ve ulaşan sonsuzluğa.

İçtiği çaydan ilham alıp,
Kendini sabır ile demledi.
Surata tokat yerine,
Şefkat sillesini indirdi.

Emeği, emeğimiz mi oldu?
Göremedi.
Yata yata para değil,
Öle öle cenneti kazandı.

O an için hedef değildi, fakat
Işığı göz kamaştırıyordu.
Mermi ışığa yöneldi,
Öğretmenimiz de cennete…