Öğretmenin Bronz Yılı Şiiri - Mustafa Toga

Altın,
Gümüş,
Bronz madalya dağıtılır, Olimpiyatlarda.
Dile kolay,
Mini mini öğrencilerle
El ele, diz dize,göz göze
Íyi, kötü günlerle geçirilen
Onikibuçuk sene, bronz yıl.

Yıl bindokuzyüzdoksanbir’den
Yağmur demeden, çamur demeden
Íkibindört’e kadar........
Her gün okula koşmak.
Sabır ve özveriyle
Çocuklara bir harf, bir sözcük fazla öğretmek,
Başarıları için didinip, çırpınmak, ne güzel.
« Günaydın » öğretmenim, dediklerinde
Ölümüne yorgun olsan dahi
Huzur bulmak, mutlu olmak,
Ne tatlı bir duygu, ne hoş.

Çocuklara, derslere, karatahtaya
Bu kutsal mesleğe hastayım,
Hastayım öğretmeye, eğitmeye
Bu dünyadan göçerken...
Ne bıraktın evlâtlarına deseler?
Temiz bir etiket.
Yeniden dünyaya gelsen?
Öğretmenlik, derim.