Öğretmenin Aşkı Şiiri - Hüsamettin Kandemir

Ey ülkemin toprağı bağrında doğan kimdir?
Gaflet karanlığını ilimle boğan kimdir?
Kurak, aç zihinlere fen olup yağan kimdir?

İlim ile, fen ile sel olup gelen sensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Aşığısın vatanın, aşkın özünde gizli,
Yurdumun gözyaşları senin gözünde gizli,
Bu sevgi, şehit olsan kefen bezinde gizli,

Kefeni ay yıldızlı bayrağımdan biçensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Öğrenci göl gibidir, susuz kalırsa kurur,
Öğretmen gözesinden su alırsa kurtulur.
Gözeler nehir olsa, göller de deryâ olur,

Gölleri deryâ yapan ilimle besleyensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Her insan, nabza göre ilaç seçip veremez,
Her insan istikbâli senin gibi göremez,
Öğretmenin önünde padişahlar yürümez,

Âlem Akşemseddin’in Fatih’ine özensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Şerefli tarihinin hangini alsam ele,
Atının ayağından sıçrayan çamur bile,
Şeref payesi olmuş Koca Yavuz Selim’e.

Dilerim bu gençlik de o şuurla bezensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Mevlânâ’daki himmet, Yûnus’taki aşk senin,
Yusuf’taki çileler, Yâkup’taki eşk senin,
Gönüllere dikilen otağ senin, köşk senin,

Her yürek sana karşı hürmet ile süslensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Başöğretmen Atatürk öğretmenin baş tacı,
Cehalet illetine şifa bulmak amacı.
İlim en gerçek mürşid diye sunmuş ilacı,

İlminle, irfanınla cehaleti ezensin,
Sen vatanın, milletin aşığı öğretmensin.

Hüsamettin Kandemir