Öğretmenimin çocuğu olmak

Çizgi çizgi dönen satırlarda buldum seni
Harflerimin anneliğini yapıyordun
Köşe bucak kaçarken çekingenliğimi bağışla sen
Bizim dağlarda özgürlük elin kadar güvercin uçurmaz
Fikrimi bağından kurtarışın
Toprağın kireç yutan gözlerinde unutulmaz
Sabah tazeliğindeki gülümsemen içtiğim en güzel pınar
Çocuk olmak aç karında yaşamayı bağlamaktır
Kalemin sesinden doyumum
Hangi açlığı düşündürür artık

Yaramazlığımız dünyanın kavgasındandır
Hoşgör öğretmenim
Bıçak sırtında bilenerek öğrenmeyi
Çıkrıklardan kurtularak yara almadan
Öksüzlüğümüzle büyüyen önlük yakamız
Sararsa da bu koşuşturmacadan
Beyaz bir kelime koy sen
Onca nefrete,onca körlüğe ve cehalete
Başımızı dik tutabilmenin hecesini sayalım

Yazı yazıyorum kalemimi kurşuna dizmeden
Tazeliğimden sayfalarca insan çoğaltmayı
Bilgimin kızı olmayı başarıyorum
Senin çocuğun olmayı
Bu sefer kaçmıyorum senden
Okudukça yakınından uğrayacağım
Bir tebeşir tozu değildi
Kalemi ele yakıştırabilmek
Hiç tahta görmemiş bir çocuğun gözünden öpmekti
Her yaş ağırlığınca öğrencidir öğretmenim.

ŞIRNAK/2008