Öğretmenimi Arıyorum Şiiri - Ali Bal 2

Bir köyün çamurlu yollarında yürüyorum izin var.
Yıkılmış bir evin kerpiç duvarlarında sözün var
Ekmeğimde, aşımda, yolumda senden kalan özün var
Seni arıyorum öğretmenim, yolumda bilgin var.

Hastalandığımda ilk senden öğrendim ilacı
Üşümeyi bilmezken çorapsız gezdiğim soğuk günlerde
İlk sen uyardın ve o gün oldun başımın tacı
Şimdi kış geldi, seni arıyorum öğretmenim

Şehirdeyim, kalabalık şehirde, yolların geçilmez,
İnsanların seçilmez olduğu;
Suyunun içilmez,
Yaşamanın dayanılmaz olduğu bu şehirde,
Öğütlerine ihtiyacım var, seni arıyorum öğretmenim.

Akşam yine fotoğraflarda aradım seni.
Telefonunu aradım duymak için sesini.
Hiçbir çırpınış faydalı olmadı, sen yoksun öğretmenim.
Beraber yetiştirdiğimiz çiçekler henüz solmadı.
Çiçeklerde kokun var öğretmenim.

Hatırlar mısın öğretmenim, bir kış günü,
Üşümüştük, toplanmıştık sobanın önüne.
Sevinmiştik, masallar anlatmıştınız.
Ben bir oyunda kahraman olmuştum.
O günden beri aydınlık ışığınla dolmuştum.

Şimdi ben de bir okuldayım öğretmenim.
Tıpkı senin gibi,
Masanı kullanıyorum.
Sıraların arasında geziyorum.
Masallar anlatmasam da anlatamasam da
Seni anlatıyorum.
Bilgini, görgünü, sevgini;
Yani seni…
Bıraktığın bütün güzellikleri, bütün aşkları,
Seni anlatıyorum.
Seni, seni seviyorum öğretmenim!

24.11.2005