Öğretmenime Yazdığım Şiir Yüksek Lisansta

Bir Kadın

Bir kadın tanıdım, gözleri deniz bakan.
Denizden daha derin,
geceden daha yıldız.
Bir kadın tanıdım bazen rüzgar,
en uzaktaki ağacı bile dalgalandıran…
Bazen bir nehir, çarptığı her kayada kırılan
kırıldıkça çoğalan.

Evet bir kadın tanıdım örselenmiş, yıpranmış,
kendini kaybetmiş her yüreğe yakın.

Bir kadın tanıdım sevmekten uzak,
aşktan mahrum kalmışlara…
Kadın doğmuşta birey olamamışlara,
erkek olmuşta insan kalamamışlara kızgın!
Ve onlara rağmen kadın yinede kadın.

Ve bir kadın tanıdım bir yürek, bir duruş, bir can…
Adı gibi nur, kadın gibi kadın.

Evet hocam!
Bu son ders son terapi.
Sonra gider değer verdiğiniz,
her saate, boş kalmış her köşeye bir hayat sığdırdığınız,
kısacık zamanlara,
kocaman duyguları kattığınız,
her yürek gider…
Ama unutulmaz!
Unutmazlar o en çok sevdikleri,
yoklama olmasa da,
her dersine geldikleri hocalarını
unutmazlar.

Sizde unutmayın, unutmayın toprağı, unutmayın bizi.
Çünkü çok çok seviyoruz sizi.

Bir gün,
Bir yerlerde kaybedersem kendimi,
bir gün çaresiz, güçsüz hissedersem…
Hatırlarım, hatırlarım sizi.

Öğrendiğim her cümleyi, her kelimeyi, her heceyi…
Hatırlarım o küçük kızı elinden tutup ta getirdiğiniz…
İşte hayat bu kadar tatlı değiniz,
o coşku dolu, çocuk dolu,
hayat dolu kadını,
sizi hatırlarım.
Ve son kez seviyoruz çok seviyoruz sizi.