Öğretmenime Minnettarım

İlkokula başladım
Ben şeytanı taşladım
A dan Z ye harfleri
Hep bu okuldan aldım
İlk girdiğim bu yolda
Dursun Dilekoğlu’nu tanıdım
Rahmetli olan hocama
Ömrümce minnettar kalacaktım

Okulumun dış cephesi
Sarıya boyanmıştı
Dumlupınar adı da
Ona pek yakışmıştı
Dikdörtgen prizması şeklinde
İki katlıydı
Kapının girişinde
Bir bayrak direği vardı

BU OKULA MİNNETTARIM
ÖĞRETMENLERİME DE
ARKADAŞLARIMI SORARSAN
HER AN ONLARI ARARIM

Okulun ön bahçesi
Aklıma gelince;
Çok hayaller iniyor
Gözlerimin önüne
Sınıftan çıkardık teneffüs’e
Ki oyunların içine
Burada oynardık
Birdir biri
Yesir almayı
Sek sek’i
... Ve mendil kapmacayı
Futbolu yasaklamışlardı!
Kırardık pencerelerin
Birkaç camını

Mehmet Çetin Tüysüz’e kalmıştı!
Simidimin,
Getirdiğim elmanın,
Nevale çantamdakilerin
...ve misketlerimin
Yarısı
O
Okuldaki en samimi arkadaşımdı

İlkokul üçüncü sınıfa daldım
Nefi Çakan adında
Şarkıya müptela
Bir öğretmene yakalandım
Bülbül gibi ötüyordu
Aşağıdaki bozuk şarkıyı okuyordu

“HER YER CARLI
HER YER COĞUK
DENİZ ÇILCIN
CÖKLER CONİK
BİR NEŞNE YOK
EĞLENCE YOK
ÇÜNÇÜ MEVŞİM
ÇIŞ MEVŞİMİ”

Sonunda öğrendiğimize
Kanaat getirdi
Bu bozuk şarkıyı bana okutturdu
Tabii bende okuyamayınca
Ense köküme bir şamar oturdu
Benden sonra
.............................................,
Rabia-Muhittin-Mehmet,
Diğer arkadaşlarımdan da
Düzgün okuyan bulunmuyordu
Tahtaya yazdık sonunda;

“HER YER KARLI
HER YER SOĞUK
DENİZ ÇILGIN
GÖKLER DONUK
BİR NEŞE YOK
EĞLENCE YOK
ÇÜNKÜ MEVSİM
KIŞ MEVSİMİ”

Bu şarkıyı unutmadım
Yediğim şamarı da
Yarım asırlık adam olduysam da
Gerçek olan şu ki;
Hala öğretmenime MİNETTARIM

Ankara,08.10.2003