Öğretmenime (b.u) Şiiri - Mehmet Delican

İlk kez sizi gördüğüm günü hatırlıyorum.
Biraz çekingendim gerdi durdum biliyorum.
Ama anlamıştım ilk dakikalarda sizi,
Farklıydınız, belli seviyordunuz da bizi.

Çok eskiden içime hapsolmuş bir ben vardı,
Bulamıyordum taş duvarlardı onun ardı.
Siz yıktınız o duvarları, hiç fark etmeden,
Özgürlüğe siz kavuşturdunuz beni tümden.

Benim ablam yok bilir misiniz öğretmenim,
Abla yerine sizi koydum, söyleyemedim.
Geçti bitti yıllar kıymetini bilemedik,
Avuçlarımızdan kaydı gitti de seyrettik.

Aradan yıllar geçti değişmedi tavrınız,
Bugün de yanıyor, sönmedi ya ışığınız.
Benim için yeriniz çok ayrıydı inanın,
En sevilen kısmı gibiydiniz bir kitabın.

Geçse de zamanlar baki kaldı dostluğumuz,
Böyle değil miydi zaten bizim umduğumuz?