Öğretmenime Şiiri - Nuh Uçar

nara yoktu uyuşturucu yok
tarlalarımız vardı onları eşelerdik
baykuş gelmezdi tarla başlarına
ayaklarımız aksardı ara sıra
yüreğimizde iniş çıkış ne gezerdi
bir kuzu bir de keçi bilirdik
bir de
badem çiçekleri verirdik Oya öğretmene
gül daha girmemişti poşete
hapsedilmemişti bahçeler vazoya
hatır gönül vardı
durgundu sular bulanmazdı
ve o zamanlar insandı insanlar
akar su gibi
pislik tutmazdı
ne de mutlu yaşardık çamur içinde
kundura bilmezdik yalın ayak gezerdik
çıplakta değildik
buğday ekerdik sevinerek biçerdik
kin nedir görmemiştik
kavak gölgesini bilirdik başka da
hiç kimsenin gölgesine girmedik
birilerini severdik her birimiz
telefon bilmezdik azar da işitmezdik
sever ve sevilirdik
bir gölümüz vardı balığa giderdik
tek kürekli bir kayık hiç çekmedik
ilerledik hep o zamanlar
taze bir fidan gibi gögerdik
ürktük meyve vermeden derilmekten
erken yedik garbi yelini
pes demedik
geç fark ettik
bilgi için gerekmiş cahillik
şimdi biz de öğretmendik