Öğretmenime Şiiri - Mustafa Erol

Öğretmenime

Ne romanlarda okunur,
Ne de izlenir sinemalarda.
Yaşanırsa bilinir,
Çilesi,sevdası öğretmenin.

Baharları O’nda
Yazı O’nda,kışı o’nda gördüm.
Öğrencilerine sevgiyi
Coşkulu bakışı o’nda gördüm.
Bir başkadır,edası öğretmenin.

Yazılan nice şiirler,
O’nun içinse güzeldir,güzel okunur.
Onun için kelimeler,harfler
İlmik ilmik dokunur.
Aydınlıktır, odası öğretmenin.

Bilmezdim,bilemezdim beni ben.
Öğretti bana beni.
Sonra bir resim gösterdi,”ATAN” dedi.
“ Olmasaydı,kurtulmazdı vatan” dedi.
ATATÜRK’TÜR,duası öğretmenin.

Tarihimi anlattı,tanıttı yurdumu.
Sevmeyi öğretti bana,
Anamı,atamı,kahraman ordumu.
Baştan başa sevgiyle yoğurdu beni,
Anam bir kez,o binlerce kez doğurdu beni.
Sevgidir,saygıdır,havası öğretmenin.

Öğretmenim,
“Öğret bana ki,
Toprak altından çıkan başak olayım.
Öğret bana ki,
Ben de senin gibi,ışık olayım.”
Diyen öğrencidir.
Hevesi öğretmenin.

Evet,ben bir öğretmen çocuğuyum.
Ama,bir ben değilim,çocuğu onun.
AYŞE’ ler,Ali’ler,Fatma’lar,
Onundur,ne kadar çocuğu varsa yurdumun.
Öğrenci kalbidir.
Yuvası öğretmenin.
2001
MUSTAFA EROL
Manavgat/Antalya