Öğretmenim Öğret Bana Şiiri - Halil Gülşen

Öğretmenim, ellerinden öperim;
Bizlere ahlakı, irfanı öğret.
Sensin anam babam, sensin rehberim,
Sevginin kaynağı Rahman’ı öğret.

Sen güldükçe Güneş güler, Ay güler,
Ülke güler, şehir güler, köy güler.
Değerini anlatamaz övgüler,
Bana şu mübarek vatanı öğret.

Tebessümün unutturur yaramı;
Öğretmenim, beyaz eyle karamı.
Günahı sevabı, helal-haramı;
İdrak etmem için furkanı öğret.

Korkum kalmaz geldiğimde yanına;
Şan katarsın milletimin şanına.
Mürekkebin eşit şehit kanına,
Kur'anı; ilahi fermanı öğret.

Beynimi zulmetten koruyansın sen.
Mum gibi, şavk verip eriyensin sen.
Musab'ın izinden yürüyensin sen,
Ruhunda yeşeren ümranı öğret.

Çiçekten baharı anla diyorsun,
Kural, düzen, tertip, imlâ diyorsun.
"Rahmet deryasında damla" diyorsun;
Susayan gönlüme ummanı öğret.

İlme şefkat, cehalete şamarsın,
Ne bir mevki, ne de makam umarsın.
Geleceği inşa eden mimarsın,
Ümmetin derdine dermanı öğret.

Halil GÜLŞEN