Çöreklenen bir umut gibisin,
insanların yüreğinde iz bırakan.
O olsa da olmasa da,
beklenen de sensin.
Yolları gözlenen de sensin.
Bir avuç kor gibi,
yürek yakarken,
özlenen de sensin.
Öğretmenim benim.
Arkadaş gibi arkadaşlığı,
Öğreten de sensin.
Sıcacık gülüşünle,
geçmişi unutturan.
Geleceği gösteren de sensin.
Sen benim için,
solmaması gereken,
Bulunmaz bir öğretmensin.
(Öretmenim neden yüzün pancar gibi kızardı?)
08-02-2005-Salı
Kayıt Tarihi : 29.5.2006 16:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğrul Pekel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/29/ogretmenim-96.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!