Öğretmenim Şiiri - Salih Ağrak

ÖĞRETMENİM
Bir dünya kurar, içini bilgiyle donatırsın.
Harfleri öğretir, kelimelerle büyütürsün bizi.
Bir çocuğun kalem tutan eliyle,
Tarihi yeniden yazarsın, öğretmenim.

Sen, tebeşir tozuna karışmış bir umutsun.
Tahtada yazdığın her kelimede bir hayat;
Her nasihatte bir yol,
Her nefeste cana can katansın.

Sabahın sessizliğinde girersin sınıfa,
Bazen yorgun, bazen durgun...
Ali’nin hedefi, Ayşe’nin kaderi...
Kim bilir, aklında yarının çocukları.

Kara tahtada yazarken ucu kısalır belki tebeşirin;
Ama umutlar uzar, çektiğin her çizgide.
Bir rakam gösterirsin, ufuk olur;
Bir harf öğretirsin, vatan olur.

Yorgun ellerinde tuttuğun tomurcuklar,
Körpecik kalplerde filizlenir.
Bir ülkenin kaderinde, bir çocuğun gözlerinde;
Senin adın saklıdır, öğretmenim.

Sen, cehalet karanlığını aydınlatan bir meşalesin.
Dimağımızda fetihler yeşertir, uygarlıklar kurarsın.
Bilgileri, tecrübeleri birer iksir gibi akıtır;
Bir tek dokunuşla dünyamızı değiştirirsin, öğretmenim.

Ve bizler, sevgi selinde Yunus olur;
Mevlânâ oluruz hoşgörü deryasında.
Vatan denince, Erzurum’da Nene Hatun;
Çanakkale’de Koca Seyit oluruz, öğretmenim.

Belki bir yıldız gibi kayar gidersin ama
İzin kalır tüm bedenimizde.
Bir gün adın unutulsa bile,
Ektiğin tohumlar yeşerir, bizde can bulur, öğretmenim.

Ve bir gün, sınıfın duvarları yıkılır,
Mazide kalır tüm hatıralar.
Umutsuzluğun girdabında çırpınırken,
Yığınlar arasında yankılanır sesin

Canlanır hatıralar yeniden,
Tebeşir tozunda saklı bir sevda gibi.
Zamanın küllerinden doğar tebessümün,
Bir çocuğun gülüşünde yankılanır adın, öğretmenim.

Bizim için mevsim daima bahar; senin için hazanmış.
Bazen kahramanlar ararız ya hayal dünyamızda.
Ve biz büyürken fark ederiz:
Meğer kahraman, hep sınıfta sessizce yananmış...