Öğretmenim Şiiri - Selcuk Arısoy

Hiç tedirgin olmadığım kadar tedirgindim o gün,
Elimden tutulup, sunulurken bakışlarım sana.
Hissetsem sevgisizliğin soğukluğunu bir nebze gözlerinde,
Girmezdim senin olduğun o kapıdan içeriye.

Bilmiyorum hangi duygularla döktüm gözyaşlarımı,
Silerken sen yumuşacık ellerinle.
Annemin göğsü gibi sararken sesin ruhumu,
Seriyordun önüme çocuklaşıp, hayat oyununu.

Açarken bana bilmediğim nice dünyanın kapısını,
Attığım her adımda aydınlatıyordum, zihnimdeki karanlıkları.
Görülmese de bizler için yaptığın fedakârlıklar, katlandığın onca sıkıntı,
Beklemedin hiç tertemiz yüreklere verdiğin emeklerin karşılığını.

En büyük sevincinken gözlerimizdeki sevincimiz,
Alıp götürüyordun bizi kirlenmiş bu dünyadan
Ve diyordun öğretmenim:
“Ya çaresizsiniz ya çare SİZ”

Sesini, bakışını, kokunu işlemişken zamanıma,
Koyuyordum seni en dokunulmaz kıldığım dünyama.
Yıllar geçip gelsem de belirli bir yaşa,
Ayrılırken sarılıp ağladığımız o gün geliyor hep aklıma.