Öğretmenim Şiiri - Mevlüt Karadağ

Annesi olmayan öksüz yavruya
Şevkatle uzanan el öğretmenin
İlim mektebinde bilim yolunda
Öğretip yorulan dil öğretmenin

Verdikçe vermeyi seven sorarsan
Kaldığın yuvada güven ararsan
Derdini söyleyip derman ararsan
Annede görünen hal öğretmenin.

Bir an dayanamaz gözün yaşına
Of çeksen dikilir hemen karşına
Şevkatli elleri sürer başına
Kondurur yanağa gül öğretmenin

Bir öpücük koyar yanak üstüne
Sorar gözyaşının sebep aslı ne
Açar kollarını alır göğsüne
Sevgi pınarında göl öğretmenin

Her şikayetimiz sunarız ona
Her neki söylerse kanarız ona
Bakmayız bir yana döneriz ona
Gösterir bizlere yol öğretmenin

Ömrümüz olupta eğer yaşarsak
Sevgi kazanında kaynar pişersek
Yetişir de bir okula düşersek
Şad ederiz sizi bil öğretmenim.