Öğretmenim sen benim en kutsal varlığımsın,
Beynimi aydınlatan bilime dayalısın.
Sensiz kalan bir vatan ölmeye mahküm mudur?
Söyle bana öğretmenim bilgisiz insan toplum mu olur?
Zeka yarışında sesimsin benim,
Aklıma ilk gelen isimsin benim.
En çok sevdiğim resimsin benim.
Senin yanında ben bile pesim.
Seni tanımayanlar mutsuz,
Karşındakiler suçsuz,
Sana güvenim sonsuz.
Cehaletten uz ve kuşkusuz...
yağmurmah 2000
Hilal ŞakarKayıt Tarihi : 3.1.2006 13:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hilal Şakar](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/03/ogretmenim-75.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!