Öğretmenim Şiiri - Nevzat Yazıcı

ÖĞRETMENİM

Annem tuttu elimden, beni sana getirdi.
Bak yavrum iyi dinle, bir annen de bu dedi.
Ne yalan söyleyeyim, ben onu anne bildim,
İnanın o da beni, bir evlat gibi sevdi.

Her ne öğrendi isem, ben hep ondan öğrendim.
Gülerken gözlerinin, içi dahi gülerdi,
Öğretmenim ben seni annem kadar özledim.
Şefkat dolu bakışın, yüreğime işledi.

Hey gidi hey, unutmak mümkün mü o günleri,
Sanki hala dün gibi, o günler ne günlerdi.
Hiç unutmadım bana verdiğin öğütleri,
Bir kılavuz misali, hayatıma yön verdi.

Sözcüklerle ifade edilmez senin sevgin,
Senin bir nasihatin, bin akçeye bedeldi.
Öğrettiğin bilgiler hazinelerden zengin,
Başımı okşayışın ne hoş ne de güzeldi.

Şair Nevzat hislerin, duyguların kabardı,
İçinde bin bir çeşit tomurcuklar yeşerdi.
Aslında söylenecek, daha nice söz vardı,
Boğazımda ki düğüm, sözün bittiği yerdi…

Şair Nevzat YAZICI