Öğretmenim Şiiri - Hasan Okursoy

ÖĞRETMENİM

Akşamı bekler sonbahar
Neye dokunsam soğuk
Varsın yağsın yağmur
Neyimiz kaldı ki ıslanacak

Havada tıs yok
Unuttuğum sokak
Savrulan gün
Bizde anı çok

Siyah bodiye beyaz yaka
Ne güzeldin üzerimizde
Gülüşün başkaydı hepimizde
Sanki çiçektik okul bahçemizde

Öğretmenim
Sensiz öksüz buralar
Taşınıp durur çocuklar
Her gün uzar yollar

Eski bir resimde
Uçuştukça yapraklar
Gelmez uzaklar
Nerde o şen şakrak çocuklar

II

O dağ köyünde
Bıraktığın kor
O kemençe
O sazdan taşanlar

Öğretmenim o yıldızlar
Bahçeye diktiğin ağaçlar
Estikçe rüzgâr
Uğultusu seni anar

Öğretmenim o zil sesi
Gitmez kulaklarımızdan
O andımız
Duyulurdu uzaklardan

Gel yine söyleyelim
Okul şarkılarımızdan
Seyir edelim uzakları
Ağaçların altından

Baharın açan çiçeklerden
Kuş seslerinden
O bayramlarda
Okuduğumuz şiirlerden

O alfabeden
İlk okuyan Ayşe’den
Yine Nagi söylesin nakaratı
O küçük askerden

Öğretmenim
Bırak aksın gözyaşlarım
Özledim uzakları ben
Gelmez arkadaşlarım

Eski bir şarkıda
Hep döner plağım
O günler gibi
Tutuşmaz korum

Hasan OKURSOY