Öğretmenim Şiiri - Memik Kömekçi

ÖĞRETMENİM
Yapılarımda hatıl oldun.
İnce, ince.
Nakış, nakış.
Neyleyim dilşat olmayı.
Ağırlığımda ezildin
Öğretmenim.

Gururla yükselirken
Bu yapı.
Sen mala,
Sen kürek oldun.
Ilgıt ılgıt eridin,
Kan ter içinde.
Varlığına duçarım
Öğretmenim.

Bu işin ecri yoktu
Bahiste.
Yapı yükselmeliydi
Mutlaka.
Burcu burcu
Terlerken sen.
Ezhar açmalıydı
Yüreğinde,
Öğretmenim.

Yükseldi yapı
Hazır işte.
Azametle duruyor
Karşında.
Sen bitap,
Sen harap,
Sen firak.
Nedir bu halin
Öğretmenim?

Öyle bakma bana
Hüzün.
Sen çık ta,
Fecirde seyreyle beni.
Yaldızlı pencerenden.
Fahurunu ,
Rüzgara fısılda.
Sevgine duçarım
öğretmenim.
Memik Kömekçi