Öğretmenim Şiiri - Hikmet Yanık

Elinde fener, sırtında olanca yükle,

Yoruldun koşmaktan, hele dur öğretmenim.

Sana birkaç sözüm var, otur da dinle.

Hayır mı, şer mi? Sen yor öğretmenim.

Garip mi, yetim mi, bilmem ki ne desem.

Senin bu halini, kelimelerle tarif etsem.

Elimde kalem, saatlerce yazsam, çizsem

Mürekkep az, sabır naz, zaman dar öğretmenim.

Vebalin çok, umut yüklü omuzlarında,

Kışa döner saçların, henüz ilk baharında

Her zerreni saran bu sevdanın sonunda

Ateşe atılan İbrahim olmak, var öğretmenim.

Savaşlar iyi bilir, güzeli çarkında ezmeyi

Nice çiçekler kuruyor, öğrenemeden gezmeyi

Dünyada ölen her çocukla, toprağa girmeyi.

Üstüne alınmış bir vazife, gör öğretmenim

Aç kalan her çocukla, zehir olmazsa aşın.

O gözlerden akan yaşla, akmazsa yaşın.

Bu mesleğe girmeden, iyi düşün taşın

Layık mıyım diye kendine, sor öğretmenim.

Baktığın her simada, kendini görmeden

Doğruluğu zihinlere nakış nakış örmeden.

O dört duvar haneyi, mukaddes bilmeden

Çocukların kalbi sana, dar öğretmenim.

Sade meslek değildir işin, bu dava derin

Hoşgörü olmalı dünyada, en büyük eserin

Ders vermiş sana ötelerden peygamberin

Sana taş atana ekmek, ver öğretmenim

Aşkla yanan Ferhat olmalı yüreğin

Her bir şirin için, cesurca kalkmalı bileğin

Bizim Yunuslar yetiştirmekse dileğin

Bu dergâha eğri odun, ar öğretmenim

Şeyh Edebali’den gelir nasihat dilin

Fatih’e Akşemsettin’dir, şefkatli elin.

Sultan Yavuz’la fethettiğin her ilin.

Cehalet kapılarına kilit, vur öğretmenim.

Peygamberin Ashaba konuştuğu dildesin

Yaratanın oku diye vahyettiği sözdesin

Doğruyu diyen dilde, ufku gören gözdesin

Her güzelde senin adın, var öğretmenim.

Bu bir iş değil, bil ki lütuftur anlayana

Görev yol göstermek en şerefli insana

Hiç kimse senin kadar unutulmaktan yana

Olmamıştır dünyada Ahu- zar öğretmenim.

Merhametinle sabır ve emek verirsen

Bu dünyada sadece bir gün hatırlanan sen

Karşılığını kuldan değil, Hak’tan bilirsen

Cennette her gün senin! der öğretmenim.

Her katil öldüren değildir, illa bedeni.

Emanet bilmezsen, sana teslim edileni

Kul hakkının yoktur inan bir affedeni.

Bana inanmazsın, bir bilene sor öğretmenim.

Bir kalem, bir kağıtla kendimi şair sanıp

Güya seni anlattım bu cesaretime aldanıp

Öğretmenimiz Adem hocam, yüzüme bakıp,

Yaşın kadar konuş, der öğretmenim

Hikmet YANIK - Sınıf Öğretmeni - RİZE

24.11.2013