Öğretmenim Şiiri - Hatice Atak

Siz ki öğretmenim,
Üzüldüğümde sığındığım annem,
Asaleti gözlerine nakış edilmiş babam,
Zor günlerimde sığındığım duvardınız…
Gençlik saflarında yer tuttuğumda
Söz dinletemediğiniz ben,
Şimdilerde sizi çok özlüyor öğretmenim.
Bilmiyorum,
Belki görmek istemezsiniz bugünkü halimi!
O çetin bakışlı, siyah gözlerde
Şimdi var olan
Bitkinlik, yorgunluk ve yalnızlık…
İçlerinde Kabil gizli kimseler
Dört bir yanımı hançer izleriyle donatmışlar…
Bugün sustum, ağladım
Allah’tan sizi diledim öğretmenim.
Geleceğim kaybolmuş karanlıkta,
Yerine ümitsizlik gelmiş…
Tekrar gelip, yoluma ışık tutsanız,
Beni yeniden umutla doldursanız
Öğretmenim…