Öğretmenim Şiiri - Fikri Pınarlı

Sahip olduğum her şey inan senin eserin,
Sayende cahil biri olmadım öğretmenim.
Bütün dünya bir yana farklıdır bende yerin,
Kimseyi senden üstün bilmedim öğretmenim.

Bir anne şefkatiyle tahammül gösterirdin,
Her derdimi anlardın her halimi görürdün,
Her zaman en güzeli en doğruyu verirdin,
Senden kötü bir öğüt almadım öğretmenim.

Kış gününde üşüsem sıcacık âbâm dın sen,
Ne zaman dara düşsem gayretim çabamdın sen,
Bazen bir abi abla, annemdin babamdın sen,
Yoluma ışık tuttun solmadım öğretmenim.

Yırtık papuçlarımı tükenen kalemimi,
Gaz lambası altında o yoksul âlemimi,
Paylaşırdın benimle derdimi elemimi,
O gün bu gün hayatta gülmedim öğretmenim.

Sen öğrettin hayatla mücadele etmeyi,
Yaz gününde çalışıp kışın rahat yatmayı,
Ele avuç açmayıp kazancımı tatmayı,
Öğüdünü aklımdan silmedim öğretmenim.

Şefkatli ellerinle okşardın saçlarımı,
Çoğu zaman silerdin hatamı suçlarımı,
Dostlarımın dikeni yırttı avuçlarımı,
İhanet kapısını çalmadım öğretmenim…