Öğretmenim Şiiri - Mehmet Demir

Yıl 1974 elimde defter arasında kalemim,
Yol uzun,çamur,beş kilometreydi okulum,
Ayağımda Konya yapımı,yamalı yemenim
Siyah önlük içinde okuluna koşan benim.

Çok çalışıp,okuyup öğretmen olmaktı hayalim
Bir,iki,üç,beş,derken orta,lise ve üniversite,
Öğretmen oluverdin on beş yılda bir anda işte,
Emeklide olacaksın ömrün yeterse bu işte.

Yalnız bir sözüm var bütün öğretmenlere!

Bak yaramaz dedik dışladık okuldan attık,
Hayallerini kırdık,dövdük,dünyalarını yıktık,
Sokaklarda onlar şimdi,kimi uhucu, kimi tinerci,
Ama yine okul kapısındalar bak,ne arıyorlarsa,
yine okulda arıyorlar Öğretmenim.

Senin benim onun eseri değil mi bunlar?
Sabahları açtı o,okuluna gelirken,yoktu annesi
Yarı ekmek arasına koyamamıştı bir dilim peynir,
Gözlerinden anlamalıydık bu açlığı ah be öğretmenim.

Mevsim kış hava soğuk,,sokaklar çamur,
Yoktu kabanı,ıslandı yavrucak hava yağmur,
Elimizde değilmiydi çeşit çeşit hamur,
Yoğursaydıkta bahar gelseydi be öğretmenim.

Gelsin artık bahar tükensin kışlar,
Üşümesin yavrucak ısınsın toprak,
Güller,karanfiller,papatyalar açsın,
Süslensin vatan,çınlasın sokaklar,
Gülen çocukların haykırışlarıyla.