Ben Anadoluyum,öksüz;
Köylerim var viran,sessiz.
Karanlık,yolsuz ve susuz.
Toprağım var verimsiz.
İnsanlarım eğitimsiz.
Işık ol aydınlat beni.
Toprak nasıl işlenmeli?
Çevre nesıl yeşertilir?
Sevgi nasıl beslenmeli?
Anlat bana öğretmenim.
Bir fidanım dikilmemiş,
Al dik beni sula beni.
Gazel öğretmen misali,
Sevgi nedir anlat bana.
Elazığda Hakkaride,
Ülkenin dört bir yanında,
On binlrce senin gibi,
Sevgi dolu şefket dolu
Senle mutlu Anadolu.
Kayıt Tarihi : 14.8.2011 07:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yaşar Ertaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/14/ogretmenim-459.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!