Öğretmenim Şiiri - Necmettin Özgürsoy

Bu gün 24 Kasım, “Günün kutlu olsun”, Demeye, dilim varmıyor öğretmenim… Elini öpüp hayır duanı almaya geldim. Karşına çıkmaya, yüzüm tutmuyor öğretmenim… Bize hep iyiyi, doğruyu, güzeli öğrettin. Hakkında boş yazmaya, elim gitmiyor. Dünyaları versek, hakkın ödenmez. Fakat insanca yaşamı bile, çok gördük öğretmenim… İşportada çorap sattın, pazarda limon. Yokluğunu kimseye hissettirmedin. Mum gibi eridin, ışık saçtın etrafa. Yüzün hep güldü, şikâyet bile etmedin. Bir gün bile aksatmadın işini. Paran yoksa yaya gittin öğretmenim. İçin kan ağlasa da, gözyaşın göstermedin. Şefkatli ellerinden bizi mahrum etmedin. Başımız sıkışınca hep sana koştuk. Bizi çocuklarından ayırt etmedin. Bazen hataya düştük, yaramazlık ettik. Yüzündeki tebessümü, bir kere eksiltmedin. Anne aradığımızda, anne oldun. Her an bizimle, şefkat doluydun. Bizse bir itibarı bile size çok gördük. Bu gün hamasi nutuklar atarken, hiç yüzümüz kızarmaz. Sense bizi bağrına basarsın, büyüksün öğretmenim… O kadar vakursun ki, eziliyoruz önünde. Söyleyecek söz bile bulamıyorum öğretmenim. Kırgın değilsin belki, özür dilemeye de hakkımız yok. Ne yerde ne gökte hakkın ödenmez, Eşekliğimizi hoş gör affet bizi, affet öğretmenim. Necmettin ÖZGÜRSOY