Öğretmenim Şiiri - Zülfü Evin

Güneş gibi doğdun sevgin ile öze
Desten olup girdin, gönül ile söze
Tanrının en büyük armağanısın bize
Gönüllerde taht kurup yaşarsın öğretmenim

Kış, yaz demeden coşkuyla çağlarsın
Görünmez bir bağ ile bizi kendine bağlarsın
Bizimle gülüp bizimle ağlarsın
Yanan yüreklere pınarsın öğretmenim

Bize bizi anlattın dersin dışında
Öğütler verdin okumada, yazmada
Huzur bulduk seninle konuşunca
Sevgi olup gönüllerden taşarsın öğretmenim

Ne gelirse gelsin, hayırlısı haktan
Var eyledin bizleri hiç yoktan
Sen olmasan unutulmuştuk biz çoktan
Bizleri özüne katansın öğretmenim

Yunus gibi gönülleri okşarsın
Mevlana gibi insanlara koşarsın
Sümmani gibi haksızlığı taşlarsın
Halk dilinde yaşarsın öğretmenim

Öğle temiz, öğle saf ki yüreği, kir tutmaz
Kırılır ara sıra ama hiç kin tutmaz
İnsandır der, kimseye tepeden bakmaz
İsmi konulmamış saygıdır öğretmenim

Bir Dertli olup varırsan ona
Bin bir çare arar durur sana
Yanan yürekle koşarsan yanına
Susayan gönüllere çeşmedir öğretmenim

Yolcusun, şaşırmışsan kendi yolunu
Düşünme çevir kapısının kolunu
Baştan sona dinler senin durumunu
Şaşırmış yolcuya kervansaraydır öğretmenim

Sevgi çağından geçmekse maksadın
Bilgi şerbetinden içmekse amacın
İşte senin aradığın bilge ağacın
Bal yapan arıya çiçektir öğretmenim

Kelimeler yetmez ki onu anlatayım
Mücevher değil ki alıp boynuma takayım
Gönlüm razı gelmez ki ismin unutayım
Dillerde şirin sözdür öğretmenim