Öğretmenim Şiiri - Yusuf Pehlivan

Körpeciktim altı yaşında!
Elimden tuttu babam:
'İşte dedi! Senin öğretmenin'.
'Eti senin,kemiği benim;
Yoğurabildiğin kadar yoğur,
Seni dinlemezse beni çağır' dedi.
* * * * * * * * * *
Küçücük bir daldım,dikiverdin
Sen su verdin,ben yaprak verdim
Elime kalemi ilk senverdin.
Bana ilk okumayı sen öğrettin.
Ben tomurcuk bir gül idim,
Senin elinde açtım.
* * * * * * * *
Sen benim
Kutup yıldızım,ayım,güneşim.
Kırlarda açan
Mor sümbülüm,menekşem,
Nergiz çiçeğim oldun.
* * * * * * * *
Yalnız ben değil
Senin bahçende yetişen,
Daha var nice güzel çiçekler.
Derken aradan geçti;
Mevsimler,seneler.
* * * * * * * *
Seni yetiştiren;
Kim diye bana sorarlarsa,
sensin derim.
O! Öpülecek elini öpeyim.
Senin hakkını ben nasıl öderim.
Benim çok sevdiğim canım öğretmenin.