Sensin bu yurdun gülü,goncası
Issız gecelerin,parlak yıldızı
Akan çeşmelerin,berrak suyu,
Ve ırmakların çağladığı,yersin;
Öğretmenim.
Işık tutuyorsunuz geleceğimize
Can katıyırsunuz,heyacanımıza
Hep en güzelini verme arzusu…
Budur işte,gerçek irfan tutkusu
Öğretmenim.
Yorgun ve bitkin,görmeyiz seni
Gizlemezsin yüzde,tebessümünü
Feda eylersin bazen,tatlı uykuyu,
Biz petekte bal,oğul,sen arısın;
Öğretmenim.
Ay olur doğarsın,karanlıklarda
Gün gibi sıcaksın,papatyalara
İçtenliğin,barındırmaz korkuyu,
Huzur var bakışında,yarınında;
Öğretmenim.
Seni; dünyada eşin yok bilirim;
Öğretmenim.
Kayıt Tarihi : 10.4.2010 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1982-83 Öğretim yılında şairliğe ilk adım attığım şiirim. 24 Kasım öğretmenler gününde yazmıştım orta son sınıftayken.Kasabam ve İlçede birincilik alınca,uzun ince bir yola girmiş oldum.Ama gönülden severek ve haz duyarak,samimi.
TÜM YORUMLAR (1)