Öğretmenim Şiiri - Bedir Kuş

ÖĞRETMENIM

Mektep,medrese yoktu köyümüzde.
Muallim ismini duyardık büyüklerimizde.
Nice zaman sonra,
derme –çatma bir yerde
mektep açıldı köyümüzde.
Talebe olmuştuk,
kara tahtanın karşısında.

Yeni gelmişti öğretmenimiz,
bir anne şefkati vardı yüreğinde.
Bizler onu sevmiştik karşılıksız
O da sevmişti bizleri içtenlikle.
Her gün yeni bir şeyler öğreten.
öğretmenimi nasıl sevmem yürekten?

Hani “bana bir harf öğretenin
olurum kırk yıl kölesi“
demişti ya Hz Ali.
Ya bize en güzel yıllarını veren,
fedakar öğretmenlere neler verilmeli.
Onlardı hayatımıza yön veren,
sanki bir fener misali,
gecenin karanlığından
aydınlığa çıkarıyordu hepimizi.
Hergün yeni bir bilgi,
ve hergün öğrenme isteği,
cehaletin pençesinden
işte böyle koruyordu bizleri.

“Bilenlerle bilmeyenler
bir olur mu? “mesajını
anımsatırdı zaman zaman.
Bazen de“İlim sahiplerinin
Allah’a en yakın kullarıdır“
müjdesini hatırlatırdı.
Ey bana güzellikleri tanıtan
erdemli güzel insan,
minnettarım sana.

2008