Öğretmenim Şiiri - İsmet Zeren

Yoruldum sıkıldım hep büyümekten
Razıyım senden yine dayak yemekten
Nice hayalle çıktım o ilk mektepten
Çocukluğumla bana bir gelsen öğretmenim

Yıkıldım her darbesiyle zalim yılların
Meğer nasıl yumuşakmış pamuk ellerin
Son teneffüsünü çalmadan hayat zillerin
Çocukluğumla bende bir kalsan öğretmenim

Diyordun ki hayat zor anladım yaşadıkça
Zaman hızla akıyor insanlar yaşlandıkça
Sana gül getirmek için her güne başladıkça
Çocukluğum gibi bana bir gülsen öğretmenim

Andıkça mazimizi yanaklarım ıslanır
“Yedi yüz üç İsmet” diye öğretmenim seslenir
Saçları beyaz diye sanma bu genç uslanır
Çocuk ruhuma şahit sen olsan öğretmenim