Öğretmenim Şiiri - Ercan Demirci

Huzur özlemindir, kardeşlik gayen
Mazluma umutsun sen öğretmenim
İlim tek silahın, sevgin sermayen
Kırk yıllık kölenim ben öğretmenim.

Medeni barbarlar haddini bilsin
Onlar dize gelsin, onlar eğilsin
Sen olman gereken yerde değilsin
Düşün bir nerdeydin, dün öğretmenim?

Madde olmuş Türk'ün imanı-dini
Yeter çektiğin yeter, uzat elini
Ne duymak istersin? Yap tercihini
Ya ezan sesi ya çan öğretmenim.

İlim irfan ne lazımsa ver bize
Ahmak Batı hala barbar der bize
Yazacağım her şiirde her dize
Haykırır özüne dön öğretmenim.

Yer yüzünde yoktur bize son durak
Türkistan hayali değil çok ırak
Filistin, Bosna'yı bir yana bırak
Sen kendi derdine yan öğretmenim.

Sizin eseriniz yeni nesilde
Ne kıyafet belli ne ahenk dilde
Kusurunu anla, hatanı bil de
Al on üzerinden on öğretmenim.

Yeri geldi Osmanlı'yı hor gördük
Adaleti rüyamızda zor gördük
Düşman diye tespih, takke, çar gördük
Birde Abdülhamit Han öğretmenim.

Ne kadere ne de sana küsmedim
Senden umudumu asla kesmedim
Ne çıkar böyleymiş benim kısmetim
Görmedim aydınlık gün öğretmenim.

Göklere çevrili artık ellerim
Ah çekmekle geçer benim günlerim
Kırdıysam, üzdüysem özür dilerim
Uğruna feda bu can öğretmenim.