Öğretmenim Şiiri - Emin Zeybek

Bana bir şeyler anlat öğretmenim,
Sevmeyi, sevilmeyi, hayal kurmayı,
Haksızlığın karşısında yılmadan,
Dimdik ayakta durmayı öğret.
Bana bilmediklerimi, bildiğim dilden öğret,
Kalemim bitmesin silgimden önce,
Bana dikenin acısını, taşıyan gülden öğret,
Kalbim sızlamasın, gönlümden önce,
Sevinçle hüznümü, ard arda koyup,
Ağlamadan tenime sarmayı öğret,
Doğruları yanlışlardan soyup,
Korkmadan soru sormayı öğret,

Fırtınalar koparken benliğimde,
Ruhumun sessizliğini anlat bana,
Gözlerime bak öğretmenim,
O sevecen ılık bakışlarınla,
Bir anda sararken heyecanlarımı,
Beni yalnız bırakma, aydınlat umutlarımı,
Kendimi ararken, kendi içimde,
Bu umarsız dönemimde,
Beni bana tanıştır öğretmenim,
Karamsar düşünceler kemirirken içimi,
Bana umudu, bana sevgiyi öğret,
Öğret ki, tüm dünyayı sevebileyim,
Zindan olmasın bu yaşam bana,
Kırıp ruhumu saran zincirleri,
Aydınlık günlere tebessüm edeyim,
Karşında diz çökmüş yalvarırken,
Tut ellerimden kaldır öğretmenim,
Mutlu insanlara götür beni,

Bana bir şeyler öğret öğretmenim,
Senden öğrendiklerim yol olsun geleceğime,
Düz bir yolda düşmeden ilerlemek için,
Bana dengemi öğret öğretmenim,
Ayakta durmayı, koşmayı, savaşmayı,
Ve savaşın içinde barışmayı öğret,

Sen göremeyeceksin belki,
Sayende yarınlarda gülecek benim,
Sevgi dolu bir dünya seninle gelecek, Öğretmenim…

02 Aralık 1997
BURSA