Öğretmenim -2- Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Hocam Şinasi ELÇİ’ye...
Bu gün senin günün, elini öpmek gerek,
Lakin yüzüm tutmuyor, öpemem öğretmenim.
Ne dedinse anlamadım, ne verdinse almadım,
Sen çok çabaladın ama, ben adam olmadım.

İlkelerden uzakta,hep yolundan ayrıldım,
Saptım karanlıklara,kayboldum öğretmenim.
Sense birer birer öğrettin; ilim ile irfanı,
Oysaki sen, insan yapmak istiyordun insanı.

Vatan millet dedin, dedin de anlamadım.
Her türlü mefkureyi harcadım öğretmenim.
Ahlak fazilet ve onur, deyip de durdun;
Baksana her türlü değer, ağzında kurdun.

Talanı yalanı, hepten ihanet saydın.
Özün doğru, sözün doğruydu öğretmenim.
Ama bizler bu yoldan saptık, sapıttık;
Bir helal lokmaya, bin haram lokma kattık.

Gün senin günün bu günler de sen varsın,
Bu gün beni bağışla affeyle öğretmenim.
Açalım bu kara perdeyi görünsün ışık,
Zira aydınlığı severdi,sevgili Başöğretmenim.