Öğretmenim-2 Şiiri - Mustafa Zincirkiran

İlk harfi öğreten ufuklar açan
Öğrenilsin diye sıkar öğretmen.
Çocuğun zihnine kıvılcım saçan
Beklemez ki bundan çıkar öğretmen.

Anneden ayrılan ilk onu tanır
Şefkatiyle anne-babası sanır
Eğitim işine ömür adanır
Şevkle cehaleti yıkar öğretmen.

Sevgi verir saygı görür sayılır
Bundandır ki itibarı yayılır
Okul için başka işten cayılır
Mıknatıs gibidir çeker öğretmen.

Dinlesinler diye çeker ilgiyi
Kullanır tahtada kalem silgiyi
Derslerde anlatır türlü bilgiyi
Öğrenci zihnine eker öğretmen.

Bilir mesleğinin kutsiyetini
Vakurdur düşürmez haysiyetini
Çalışkan değişmez ünsiyetini
Nerde haksızlık var söker öğretmen.

Yirmi dört kasımda hatırlanır hep
Bir gün hatırlamak yeter mi? Acep
Mekân seçmez okul medrese mektep
Orda meşaleyi yakar öğretmen.

Edep âbidesi örnek oldular
Toplumda muteber bir yer buldular
Haramı helali bilen kuldular
Duruşu yansıtır vakar öğretmen.

Yazılıyor ama eksik olacak
Hatalı yerleri hemen bulacak
Göz göze gelince acep n’olacak
Bazen kulakları büker öğretmen.

Hayatta olanlar sağlıklı olsun
Ölenlerin kabri nur ile dolsun
Ona el kaldıran benizler solsun
Behlül! Gönüllere akar öğretmen.

20.11.2021

Bu şiir, Hece Hece AKSED’ce programında
açılan ayak üzerine yazılmıştır.