Öğretmenim Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosma ...

Çiğdemlerden bir taç yap,bir kolye nergislerden,
Bir zeytin fidesi dik,bir de defnelerden dal.
Uzat elini göğe,birkaç tane yıldız al,
Dağıt karanlıkları,günün battığı yerden.

Kimisi medeniyet,kimisi iman diye,
Bitmiyor cinayetler,Filistin'de, Irak'ta
Masumlar,günahsızlar,hep de kara toprakta,
Veriliyor çocuklar,savaşa kurban diye.

Kan ağlıyor anneler,hiç dinmiyor gözyaşı,
Geçilmiyor vahşetten,kandan,kemikten,etten,
Hepsi bilgisizlikten,hepsi de cehaletten,
Durdursun yeter dünya,bu amansız savaşı.

Kanlanmış perçemleri,yüzüne dökülmesin,
Bir tek oyuncak için,bir parça ekmek için,
Ufacık bedenlere,bu kadar bomba niçin,
Bitsin artık savaşlar,hiçbir çocuk ölmesin.

Öğret bir bayrak gibi,sevgiyi taşımayı,
Öğret bize sevmeyi,kini atmayı öğret.
Öğret çiçek vermeyi,gülü tutmayı öğret;
Öğret bize insanca,kardeşçe yaşamayı.

Götür nura,ışığa,tutta elimden benim,
Bırak boş bilgileri,yalnızca iyiyi öğret.
Savaşmayı değil de,aşkı,sevgiyi öğret;
Öğret bize gülmeyi,sevgili öğretmenim.