Öpülesi ellerine uzandım öğretmenim
Yüzümde gözümde
Saçlarımda yaşamak
Yaşatmak istedim öğretmenim.
Elime kalemi aldıkça
Kağıtlara bir şeyler karaladıkça
Yazılmış satırları okudukça
Sen canlanırsın gözümde öğretmenim
Ne zaman bir öğrenciye baksam
Okul şarkıları dinlesem
Düşen bir çocuğu kucaklasam
Seni yaşarım öğretmenim
Satır satır solmuş mektupların
Renklerini yitimiş yaprakların
Sevgiye uzanıp bağlanan yolların
Sonunda sen varsın öğretmenim
Kulaklara gelen umut türküsünde
Çocuklara söylenen ninnilerin bestesinde
Sonu gelmeyen sevgilerin de ötesinde
Yine sen varsın öğretmenim
Mutsuz, mutlu olacaksa bir gün
Tüm acılar dinecekse bir gün
Düşmanlar dost olacaksa bir gün
O sabahın güneşi sensin öğretmenim
04.10.1979 - SÖKE
Suat TutakKayıt Tarihi : 30.5.2007 11:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1979 yılında sevgili öğretmenlerimizi anlatan ve onlara ithaf ettiğim bir şiirim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!