Öğretmenim Şiiri - Zekeriyya Bican

Edebiyat Öğretmenim, Sayın Celâl MERAL’E, ithaf edilmiştir.

Geçen yaz İzmir’de gördüm sizi, öğretmenim,
Apak olmuş saçlarınızla,
Canlı bir tarih gibi görünüyordunuz,
Yüzünüzde yılların çizdiği belirgin bir iz,
Her kıvrımı taşıyor gibiydi binlerce giz,
Bir ayrıcalık taşırdık, size öğrenci olmakla biz,
Bir Tanrı vergisi olsa gerek, çok sevimliydiniz,
Kendinizi bize bir baba gibi sevdirmiştiniz...
...Yıllardan sonra sizi görünce,
Dimağımda kalan anılarımla,
Bir çocuk olup gittim maziye,
Bilseniz nasıl bir hayal âlemine girip yeniden,
Üç beş dakikada neşelenip, nasıl hazzettim,
Tam otuz üç yıl geriye gidip,
Sanki bir camın arkasından, sizi ve bizi seyrettim.

“ Türk Dil’inin” kapısını bize siz açmıştınız,
Dilimdeki hecelere, nice güzel cümlelere,
Türk Dilinden inci-mercan saçmıştınız.
Öğrenciniz olmadan önce,
Biliyorum sanırdım dilimin tüm inceliklerini,
Oysa Türkçemin nice sırlarını sizinle keşfetmiştim,
Dudaklarınızdan dökülen her cümleyi,
Çocuk yüreğime nakşetmiştim...
Yıllardan sonra, sizi görünce,
Bir ara sandım ki, gramerden soracaksınız yeniden,
Sözlü imtihana çekileceğim sandım kendimi birden,
Hani, sorular sorup halimize gülerdiniz ya, geriden,
Bir kuşku kapladı ki içimi, aniden,
Farkına vardınız mı bilmem,
O gün karşınızda bir hazan yaprağı gibi titrerken...
Az sonra bir rahatlık kapladı yüreğimi birden,
Gülen gözlerinizle bizi süzerken...
Öğrencinizken, kızacaksınız sanırdık ya, hiç kızmazdınız,
O nedenle Türkçe derslerini iple çekerdik,
Hani, kendi şiirlerinizden de okurdunuz bazen,
Uçururdunuz bizi, güzel dilimizin enginlerinden,
Şiiri ve şairi sevdik, şiirlerinizin her kelimesinden...
Ve tüm öğretmenleri sevdik, sizin o güzel hallerinizden.

(Sadece öğretmenler gününüz değil, bütün günleriniz kutlu ve mutlu olsun.
Canım Öğretmenim, en derin saygı ve sevgilerimle mübarek ellerinizden öperim.)
Zekeriyya BİCAN