Öğretmenim Şiiri - Mehmet Rızaoğlu

Çocuklar bilgisiz duy öğretmenim
Duyarsan güneşim olursun o gün
Işığınla büyür üşüyen sürgün
Sımsıcak tutansın yün öğretmenim

Her gece rüyamda seni görürüm
Bir an kaybolursun yalnız yürürüm
Dönmezsen kalbimde yaslar bürürüm
Her zaman benimle kal öğretmenim

Amacın gayretin hep benim için
Minik yüreğimde büyük yer seçin
Yanlışım olursa ne olur geçin
Doğruyu beynime yaz öğretmenim

Oynarken düşüp de dizim kanarsa
Sobayla oynarken elim yanarsa
Bir gün yüreğime yaşlar damlarsa
Yine de üzülme gül öğretmenim

Sorular sorulur, yine sorulur
Yerinde kim olsa hemen yorulur
Bilgiye aç iken nasıl durulur
Yine sorum geldi bil öğretmenim

Öğrenmenin yaşı olmaz diyorlar
Öğretmen başlarsa durmaz diyorlar
Öğretmensiz çiçek açmaz diyorlar
Umudum, yağmurum, bağ öğretmenim

Âdem’le başladı senin görevin
Asırlar boyunca bitmez ödevin
Bekledim yolunu bu güne değin
Gözlerim yollarda gel öğretmenim

Rüzgârlar eserse siper olursun
Cehl ile savaşta nefer olursun
Tüm söylediklerim beriye dursun
Kılıcım, kalkanım, dağ öğretmenim

Peygamber seçilmiş senin başına
Bakmazsın bilirim o genç yaşına
Nice canlar verdin yurdun taşına
Rehberim, örneğim yol öğretmenim

(24 Kasım Öğretmenler Günü ve Şehitlerimiz Anısına)