Öğretmen Sevgisi

Bir gün, dersimiz Türkçe’ydi.
Tebessümün cennetti sanki
Dersliğin ortasında durmuş
Gül gül deriyordun
Keyifle bizi.
Kara tahtada yine veciz bir söz,
En güzellerinden.
“Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum”
Alt tarafta, sözün bittiği yerde bir isim:
Senin çok sevdiğin,
Adını anmaktan onur duyduğun,
Hazreti ALİ.
Sonra telefonunu çıkardın cebinden.
“Size bir şarkı dinleteceğim”
“kulak asın” diyerek,
Bastınız tuşuna.
“bir harf için kırk yıl köle olunuyorsa
Yirmi dokuz kere kırk yıl kölesiyiz öğretmenin….”
“Ali” vardı, söyleyenin adında da.
Sonra “1” yaptınız kara tahtaya
Dağarcığımızdaki sözlük anlamında.
Ve yanına “0” yaptınız uzanıp giden sonsuza.
Her güzel kelime, yerinde kullanılan;
Değerine, değer katar insanın.
Ağza yakışmayan sözcükler de var:
'Kullanıldığında değeri yok eden'
Dediniz, baştaki bir’i sildiniz.
O gün anladım sözcüklerin gücünü;
İnsanın kelime, kelimelerin insan olduğunu.
Çağrıştırmaktı yöntemin,
Aratıp buldurmak,
Görünmeyeni göstermek,
Can alıcı yerde düğümlemekti.
Kayıp gitmesin,
Ziyan olmasın diye,
Sıkı sıkı tembihleyerek.
“Kırmak” dedin,
En aşağılık “kırış”ın,
Kalp kırmak olduğunu
Neden sonra buldurdun.
“Ayet” dedin,
Sevgiyle okunması,
Dosdoğru anlaşılması gereken,
En uzun ayetin
“insan” olduğunu öğrettin.
Ana sütü gibi tertemiz bir anlayışla.
Bu birkaç örnek yetti bize öğretmenim.
Sonrası çorap söküğü.
Zihnimiz duruldu,
Gözümüz ferlendi.
Oyunlar yaptık kelimelerden,
Okula gelip giderken,
Oynadık heyecanla,
Arkadaşlarla.
“tutmak” dedi Sibel,
Düşenin elinden tuttuk.
“duymak”dedi Hilal,
Mazlumun sessiz çığlığına ilk koşanlar olduk.
“durmak” dedi Nejla,
Zalimin zulmune karşı dimdik olduk.
Ne eğildik zerre kadar
Ne büküldük ikiye.
“temizlik” dedi Hüseyin,
Dilden başladık,
Söküp attık dağarcığımızdan
Ağzı kokutan ne varsa.
Yerine, çicek demetleri güzelliğinde
Sözcükler ektik, dillerde yeşeren.
Akşam sefası kokan,
Ve daha tatlı baldan.
“saygı” dedi Hasan,
“öğretmen! ”
“sevgi” dedi Hakan,
“öğretmen! ”
Dedik hep bir ağızdan.
“değer” sen,
“evren”, “hücre” sen.
“öz” sen, özümüzdeki sen.
Seni sevmek,
Güzellik,
Işık,
Huzur,
Cennet demek.
Seni sevmek;
Kurtuluş,
Yüceliş,
Oluş demek.
Seni sevmek öğretmenim;
Özgürlük,
Aydınlık,
İnsanlık demek.
İnsanlık demek.