İlkleri, iliklerimde hissettirdi
İlkleri, en iyi şekliyle belletti
Sevgi ve şefkatiyle özümletti
Başta taç, gönlümde sultandı
Şems olup fotosentez yaptırdı
Sevgi ve şefkat suyuyla suladı
Filizken meyveli bir ağaç yaptı
Başta taç, gönüllerde sultandı
O öğretti, tüm canlıları sevmeyi
O öğretti, tüm insanları sevmeyi
O öğretti, aile fertlerini sevmeyi
O öğretti, vatan/millete hizmeti
İlk o gösterdi, her şeyin en iyisini
İlk o öğretti, her şeyin ilk temelini
İlk o öğretti, böyle vefakar olmamı
İlk o öğretti, kadir kıymet bilmemi
Eğer ki bulabilsem, o öğretmenimi
Verirdim bir kucak dolusu sevgimi
Unutmadım, unutamam o kucaklayışını
Tam da, sevgiye muhtaçken yapmasını
Bir defa babam gibi başımı okşamasını
Bir kere anam gibi şefkat göstermesini
İlkleri ta iliklerime kadar hissettirmesini
Hem tam şefkate susamışken yapmasını
Nerde bir öğretmen görsem o gelir aklıma
Hülyalara daldırıp, alır götürür eski yıllara
Hemen film şeridi gibi silueti gelir, aklıma
Hep iyilikleri gelir, bir bir gözümün önüne
Eğer ki ona herhangi bir yerde rastlasaydım
Elimden dilimden gelen tüm iyiliği yapardım
Hatta başa taç, kalbime de sultan yapardım
Aslında hep gözböbeğinin ta içine bakardım
Hani derler ya bir kahvenin kırk yıl hatırı vardır
Öğretmenimin kırk değil, ebediyen hatırı vardır
Muhabbeti kalbimde ismi belleğimde yeri vardır
Sevdiklerimin içinde de onun ayrı bir yeri vardır
Canlıları severim, canlılar içinde de kulu severim
İnsanlar içinde de onu anam babam gibi severim
Her daim başıma taç, gönlüme de sultan ederim
Her yaptığım duamda, onun ismini de zikrederim
18.04.2002-09.55
Bayram TuncaKayıt Tarihi : 19.4.2002 16:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!