Öğretmen olmak Şiiri - Adem Uysal

Öğretmen olmak zor iştir,
Sabırlı olacaksın,
Anlayışlı olacaksın,
Her türlü olumsuzluğu,
Göğüslemeye hazır olacaksın.
İşin şakası yok,
İnsan yetiştireceksin, insan.
Tıpkı bahçivanın fidan dikip,
Ağaç yetiştirdiği gibi.
Öğretmen ve bahçivan,
Birisi insan, öbürü ağaç yetiştirecek.
Öğretmenin işi daha zor.
İnsanın yetişmesi daha nazlı, daha sancılı.
Oysa ağaç öyle mi?
Suyu, çapası, gübresi, tamam.
' Ben öğretmen olacağım'
Demekle öğretmen olunmaz.
Öğretmenlik gönül işi,
Hizmet işidir.
Elini taşın altına koymaktır.
Öğretmen maddeyi değil,
Manayı düşünür.
En önemlisi de öğrencilerini.
Çünkü onlar birer emanettiir.
Birçok şeyini yitirirsin,
Mesleğini yaparken.
Lakin sen, farkında değilsindir.
Sağlığını, gençliğini güzelliğini yitirirsin.
Hepsi feda olsun dersin.
Bir de bakmışsın,
Hepsi birer öğretmen olmuş!
Yetiştirdiğin öğrenciler,
Yurdun dört bir yanına ışık götürmüşlerdir.
Tüm yorgunluklarını unutursun bir anda.
Dünyanın en mutlu insanı olursun.
İşte dersin, bunlar benim yetiştirdiğim,
O tazecik fidanlar.
Bakmayın size anlattığıma,
Öğretmenlik anlatılmaz dostlar,
O sadece yaşanır.