Öğretmen Olmak Şiiri - Barış Özmen

En ücra dağlara bile yazdırır adını,
Bir bahar çiçeği gibi mevsimine huzur.
Cahile asla anlatamaz feryadını!
Cehalete savaş, açmaktır öğretmen.

Bazen bir dağ köyde, bazen şehirde.
Türlü insan yıkanır akan bu nehirde,
Emeğiyle ekmek olur bölünür sofralara.
İlmin sofrasına, aş olmaktır öğretmen .

Bazen bir anneye, birde babaya dönüşür
Bir çocuk üşürse,onun ruhu üşür.
Oturur derdiyle dertlenip ağlaşır,
Çocuğun gözüne, yaş olmaktır öğretmen

Cevap olur talebenin her talebine,
Rahatından feragat eder ilim talibine.
Sakınır talebesini türlü belalardan!
Talebenin gözüne,kaş olmaktır öğretmen

İlim yolunda rehberi olurlar bir milletin,
En ağır yükünü omuzlarlar memleketin.
Eserleriyle bir yurdun temel taşlarıdır!
Taş üstüne, taş koymaktır öğretmen