Öğretmen Destanı Şiiri - Murat Aybirdi

Bir sevda uğruna çıktın kutlu yola
Amacın dönmek değildi, gerekirse ölmekti
Öğretmenlik aşk demekti, vatan demekti
Olsa da dört yanın dört duvar
Yıldıramazdı seni zorluklar
Yüreğinde vatan, bayrak aşkı vardı
Umutların gökyüzü kadardı
Cehaletin suratına bilimi haykırdın
Karanlıkları gür sesinle yardın
Sen öğretmensin, sen koca vatansın
Dizini basıp toprağa umut fışkırtansın
Suratın aydınlık, bakışların keskin
Dinmeyecek kutlu mücadelen senin
Bilim yolunda, Ata’nın izindesin
Zaman, damla damla erirken ufuklarda
Umutlara hançer saplanmışken uykularda
Ansızın doğarsın bir güneş gibi
Sımsıcak sarılırsın umutlara düş gibi
Çorak topraklarda filizlenen çiçeksin
Sen öğretmensin, sen hayatı öğretensin
Tunceli’de Taşkın Senger’sin
Batman’da Aybüke Öğretmen’sin
Nurunu kıskanır melekler
Destanına yetmez kelimeler
Gel de alnından öpsün ecdat senin
Gel de saplanıver kalbine gecenin
Aydınlansın vatan toprağı baştan başa
Yürekler ışıklarla dolsun, taşsın
Sen öğretmensin, başlarda taçsın
Suladığın bahçelerden kardelenler
Güller, papatyalar filizlensin
Zihinlerdeki prangaları bilginle kır
Çözüver zincirlerini cehaletin
Açıp ellerini gökyüzüne
Ben öğretmenim, diye haykır