Öğretmen Şiiri - Murat Demir

Kenarı kırık olduğu anlaşılıyordu kalbinin
Kendilerini ahlak zabıtası adledenlerin
Ahlaksızlıklarını gördükçe
Derinden öğle iç çekmeleri vardı ki
Kalemine kızıyor
Öğretmenliğinden utanıyordu adeta
Yuttuğu tebeşir tozu
Yaladığı mürekkep
İstediğinin aksini oluşturmuştu sanki
Emek tarlasında
Akıl suyunun berraklığından şüphelendiği belliydi
Serçe ürkekliğindeki duruşunda
Aydınlık geleceğe yelken açarken
Önünde ki rüzgârın gücünü
Hesap edemediğini anladıkça
Fizik bilgisine lanet
Öğretmenliğine ihanet ettiğini
Gizlemiyordu bile
Ve bir gün
Gerici güçler tarafından
Düşüncelerine yasak
Kitaplarına el konulduğunda
Ağlayacağı yerde gülüyor
Üzüleceği yerde seviniyordu
Delirdiğini düşündüğümü sanarken
Söyleyeceği bir şeyler vardır diye
Yanına sokuldum
Çekingenliğimi saklamadan.
Yanılmamıştım,
Evlat dedi,
Bunları başımıza biz getirdik, yanlışlarımızla
Sıra bunlarda,
Aydınlık geleceğe yelken açarken
Sakın rüzgârı karşına alma
Tarihten ders al ama tekerrür ettirme
İmandan beslenen imansızlar her zaman olacaktır