Ödevselim!
Görevselim benim.
Belki önce ödevsel oldun.
Çünkü idealindi o.
Donanıp görev alıncaya dek.
Herkes ödevini yapıtımı,
Tas tamam her şey erdemliydi!
Ne kusursuz.
Sen de ödev verdin ödevdir diye!
Ödevini yaparken yaşıyordun.
Ödev çatışkılarını gördün.
Biri yaşatıyorken
Biri öldürüyor.
Biri aydınlatırken,
Biri karartıyordu ödevine
Ne zamanki buyrulanı değil,
Yaşanılanı sezdin,
Olup biteni sarıyor,
Bu ara sorumluluğuna karıyor,
Erdeme bir başka boyut arıyordun.
Özünü ortaya koydun.
Görevine neşe doydun.
Artık görevseldin.
Sorumluluğunda görevselim.
Ödevsellikte kılgısallığa geçtin.
Nedensizlikte nedenselliği seçtin.
Karşılıklı, toplumsal yüküme söz içtin
(25.02.1992)
Bayram KayaKayıt Tarihi : 15.6.2007 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (18)